Afgelopen weekend hebben we weer het begin gemaakt met water op de baan te laten lopen. Waarom zo vroeg? Wij zitten niet echt dichtbij een heel groot water, en de aanvoer van het water moet via slootjes komen. Het waterschap verlaagt altijd in november het waterpeil voor de boeren, en wanneer dat precies is horen wij niet. Wij hebben door de afgegraven wierde een flinke ijsbaan met verschillende hoogtes of dieptes, het is maar hoe je het bekijkt. Vandaar dat wij altijd al het eerste weekend pakken van november om de start ervan te maken. En dan maar hopen. We houden hoop. Dat is een mindset
En natuurlijk meteen klusjes gedaan, sloten dichtgezet, anders “lekt” onze ijsbaan door de dijkjes heen, 400 meter paal weer op juiste plek in de ijsbaan (om 400 meter baan voor een wedstrijd te kunnen uitmeten) de pomp weer aan de loop krijgen wat niet in 1 x goed ging vanwege eerste keer met zonnepanelen ook aangesloten op meterkast, band gerepareerd van de aanhanger van de sneeuwveger/schuif, materieel weer opgehaald uit de opslag, deur gerepareerd, en natuurlijk ook gezellig koffie gedronken.
